Işıl Kahraman

Galiba
söylenecekler bir araya gelip biriktiklerinde,
beklemektense,
ulaşmayı seçtiklerinde yerlerine,
yol vermek,
ses vermek,
onlara nefes vermek için gidilecek yol,
seçenek değil mecburiyet olarak hissettirdi kendini bana...

Hayatın içinden geçerken, yıllarboyu süzülenler, eleğime takılıp bana şiirler,  yazılar olarak gelince içlerindeki müziği de duymazdan gelemedim, oturup kendi lisanımca tercüme edeyim dedim naçizane.

Böylece besteler sesime, sesim de benden, ben gibi olanlara, benden farklı olanlara doğru yola çıktı...
Umduğum o ki
duyabilenleriyle buluştuklarında
Onlar da kendilerini evlerine varmış bulurlar ve dahası sevginin tam kalbinde yerlerini alırlar...

İçtenlikle
Işıl

The ones waiting to be said, perhaps, when they come together and accumulate, rather than waiting,
they choose to reach their destinations,
to give way,
to give voice,
to offer them breath,
the path to go becomes a necessity,
not an option.
While passing through life, filtering for years,
got caught in my sieve and came to me as poems, as writings. I couldn't ignore the music within them, so I sat down and decided to translate them in my own language, albeit humbly.
In this way, melodies found their voice through me and my voice reached those who are like me and those who are different from me on their journey. My hope is that when they meet with those who can hear them, they also find themselves arriving home and furthermore, find their place right in the heart of love.
Sincerely
Işıl